امروزه بهدلیل توسعه استفاده از تلفن همراه و رویکردهای جهانی در پیادهسازی شبکههای 5G، سطح قرارگیری عموم افراد در معرض تابش امواج الکترومغناطیسی افزایش زیادی پیدا کرده است. این مساله نگرانیهایی را در مورد عوارض سلامتی ناشی از قرار گرفتن در معرض این امواج ایجاد میکند. روشهای مختلفی مانند کنترل توان، شکلدهی پرتو و MIMO انبوه برای کاهش سطح تشعشعات الکترومغناطیسی در سیستمهای تلفن همراه پیشنهاد میشوند. همچنین مواردی مانند توپولوژی شبکه و مدت زمان قرارگیری در معرض تابش میدان الکترومغناطیسی نیز میتواند در کاهش سطح پرتوگیری مؤثر باشد. در این مقاله، ابتدا تعریف پرتوگیری الکترومغناطیسی، معیارها، اثرات و قوانین آن مورد اشاره قرار میگیرد. سپس، معماری شبکههای ارتباطات سیار و اثر آن بر پرتوگیری الکترومغناطیسی بررسی میشود. در بخش بعد، راهکارهای فنی کاهش سطح تشعشعات الکترومغناطیسی در بخش اپراتوری شبکههای تلفن همراه مورد بررسی قرار میگیرد. در انتها نیز راهکارهای فنی مورد استفاده در تجهیزات کاربران تلفن همراه برای کاهش سطح تشعشعات الکترومغناطیسی ارایه میشوند.